Languedoc wijnstreek Woeste wijngronden

Wijnreis in de Languedoc: een mooie eerste kennismaking

30 september 2022

Daar gingen we dan! Trappelend van energie, hop hop de trein in. Op naar een wijnreis in Zuid Frankrijk, Villadaigne, 12 km van Narbonne. Gelegen in het hartje van de Languedoc. Een flinke wijnstreek dus. In deze blog onze belevingen van deze wijnreis. Van zelf druiven plukken, fietsen tussen de wijngaarden, lunchen op een chateau, tot voetjes in het zand met een fruit des mer. Standaard met minimaal 0,5 promille alcohol in ons bloed door de heerlijke wijnen, vlogen we de week door.


Narbonne en Els haar eerste oester

Twee dagen voordat de wijnreis begon sjeesten we met de TGV naar Narbonne. Altijd leuk om de taferelen in zo’n trein te aanschouwen. Van je hond mee naar het toilet, tot ruziënde mensen om een zitplek. Twee grote koffers mee, gang blokkeren, uiteindelijk je zin krijgen en dan 15 min later alweer uitstappen. Elly had een beter plan: wijnfles en twee glazen mee! Genietend van een wijntje, al kletsend door het Franse landschap en daarna even de ogen dicht… 14 uur later l’arrivé au Narbonne! En ja, ons Frans is zo slecht als deze ene zin.

De dag erop gingen we op verkenning door Narbonne en kwamen we uit bij de foodhalles. Dit blijft toch altijd tof he! Zondagochtend 11 uur, een drukte van Fransozen die genieten van een wjintje en een kaasplankje. Het voelde echt als een plek om bij te kletsen, te discussiëren over de wereldproblematiek of gezellig met z’n tweeën de zondag beginnen. Wij schoven aan bij een tafel: een schaal met oesters, wijntje erbij. Tja, je moet je toch een beetje aanpassen aan de Franse gebruiken he. En dat betekende ook Els haar eerste oester! Pure paniek in haar ogen voor de eerste, maar heee daar kan ze wel aan wennen .


Druiven plukken onder het toeziend oog van de burgemeester

Vanuit Narbonne namen we de taxi naar het prachtige Domaine des Agnelles. Omdat Elly vorig jaar al onder de indruk was van deze plek, heeft ze zich direct aangemeld voor de wijnreis voor 2 personen. Het mannetje werd ingewisseld voor Els en daar zaten we. Echt genieten van deze heerlijke plek. Roger en Micky organiseerden het samen met Marcel en Heidy van Gasterie De Lieve Hemel, al jaren overigens. En dat merkte je: een top programma én gezelligheid.

De dag erop zijn we de omgeving te voet gaan verkennen. We volgden de trekkers met aanhangwagens onder het motto ‘door moet toch iets moois gebeuren in deze oogsttijd’! En ja hoor, onder het toeziend oog van de burgemeester werden de druiven machinaal geplukt. Een leuk weetje: 1 machine vervangt 50 mensen. In gesprek met de mannen blijkt dat velen van hen een baan hebben naast hun wijngaard. De een werkt als kok in het ziekenhuis en de ander is dus de burgemeester van het dorp.

Na het plukken van de Caladoc druiven leegden ze deze in de wagentjes. Achterop schreven ze de druivensoort en het perceel. Ze brachten alles naar een coöperatie die wijn maakten van de druiven. Door het productieproces uit te besteden en machines gezamenlijk te gebruiken, is het ook voor de kleinere wijnboeren interessant om druiven te verbouwen. Denk trouwens niet dat de wijn vanuit de coöperaties minder zijn qua smaak, aldus Marcel. “Er komen prachtige wijnen vandaan”.

’s Avonds hebben we na de apero onder het genot van een 3-gangen diner kennisgemaakt met de groep. Zwaar onder de indruk van allebei. Gezellig en onwijs genieten!


Het prachtige Domaine des Agnelles

Op Ruim 15 jaar geleden vertrokken Micky en Roger vanuit Nederland naar Villadaigne. Het nog niet zo’n prachtige Domaine hebben ze volledig zelf omgebouwd tot echt een pareltje! Ruime appartementen en kamers, een zwembad om te chillen, genoeg plekken om een boekje te lezen en de table de h’otes waar je in de zomer twee avonden per week kunt aanschuiven. Dit prachtige avontuur hebben ze opgebouwd én dus zegt Micky ‘het is weer tijd voor een nieuw avontuur’! In 2022 hebben ze een prachtig pand aangekocht in Bize Minervois. Alle ingrediënten om er weer een pareltje van te maken dus houd ze in de gaten mocht je willen genieten van de Languedoc.

Ontdek Domaine des Agnelles

De wijnkelders in bij Chateau Le Luc

Het inhoudelijke programma begon goed! Direct een onwijs leuke en leerzame rondleiding gekregen in Chateau Le Luc. Eén van de dochters nam ons enthousiast mee in de historie van de regio Languedoc en het chateau. De regio is één van de armere regio’s in Frankrijk waar je twee opties hebt: of je verdient je boterham door wijn te maken, of in het toerisme. Resultaat: overal waar je kijkt zijn wijnvelden.

Bij Chateau Le Luc draait alles om de familie en het biologische gedachtegoed. Hun wijnen zijn al jaren biologisch en ze experimenteren met de bodemdiversiteit. Zo heeft haar broer ruim 1000 cider bomen aangeplant om te kijken wat dit doet met de bodem. De eerste appels kunnen bijna worden geplukt. Bijna tijd om te kijken of ze hier cider van kunnen maken. Ook experimenteren ze bijvoorbeeld met het planten van bonen en mosterd na de oogst tussen de wijnranken. Voordat de druivenranken uitlopen maken ze deze plat. Zo hoeven ze niet met elkaar in competitie voor het water, maar ontstaat er wel een grote diversiteit in de bodem.


Weetje

Wist je dat de groene en zwarte olijven exact dezelfde olijven zijn, maar dat zij alleen later worden geoogst? De groene olijven worden rond september/oktober geoogst, en de zwarte rond november/december.

Van de wijnvelden naar de olijvenbomen

Na een heerlijke lunch op het chateau zijn we naar één van de grootste coöperaties voor olijven gegaan, genaamd L‘Oulibo. Tussen al het wijngeweld in de regio zijn zij blijven bestaan. De tafelolijven worden allemaal handmatig geplukt door de pickers. Zij kunnen 3 bomen per dag plukken dus dat is echt een mega klus om te klaren binnen 6 weken. Ze worden uitbetaald op basis van het aantal goed geplukte olijven. Goede plukkers hebben ongeveer 2% afval, bij 5% afval moeten ze op zoek naar andere pickers. Het is echt een heel precies werkje om te voorkomen dat olijven bij de pluk al worden beschadigd. De olijven waar ze olijfolie van maken worden machinaal geoogst.

Mooi om te zien: alle restproducten tijdens de pluk en productie worden volledig hergebruikt. Zo gebruiken ze het afval na het persen als kunstmest op de wijngaard en als brandstof. Het bevalt nog relatief veel olie waardoor het goed kan branden. De groene olijven die zijn beschadigd, gebruiken ze bijvoorbeeld voor het reinigen van de grote molens waarmee de olijven worden geperst. De dag sloten we af met een 4-gangen diner op Domaine des Agnelles. Van gefrituurde spiering, tot zwarte pasta met inktvis en nog veel meer.


Sterren van de hemel

Om een opsomming van alles wat we genuttigd hebben te voorkomen, doet deze blog echt geen recht aan al het lekkers waar we van hebben genoten! Van diner tot bijpassende wijntjes…. Ze hebben de sterren van de hemel gekookt én prachtige combinaties gemaakt. Het diner was altijd op het Domaine zodat niemand meer in de auto hoefde te stappen.

Fietsen langs Canal de midi

Woensdag = fietsdag! En daar is over nagedacht, want een beetje sportiviteit konden we wel gebruiken! Fietsen vanaf het dorpje Ventenac, langs de Canal du midi en door de binnenlanden. Prachtige route met mooie platanen langs de fietspaden. Helaas moesten er afgelopen jaren ruim 60.000 platanen worden gekapt in verband met een ziekte. Daarvoor zijn andere bomen terug geplant, maar het duurt uiteraard nog een tijd voordat deze vorm beginnen te krijgen. De fietspaden wisselden zich af: van net aangelegde fietspaden, tot kiezelstenen, of stukjes een grotere wegen om een de oversteek tussen fietspaden te maken. Door prachtige dorpjes als Le Somail en door de wijnvelden.

We volgden een heel stuk de Canal du midi. Een 250 km lang kanaal vanaf Bordeaux tot aan de Middellandse zee in Narbonne. Door de vele sluizen, aquaducten en een tunnel die gepaard gaan met het canal, is deze zelfs opgenomen in het Unesco werelderfgoed. Aangelegd door de Fransman Pierre-Paul Riquet rond 1667, om de 2000 km lange weg rondom vijandig Spanje te vermijden. Een man met een missie zullen we maar zeggen! Hij is overleden toen het canal nauwelijks gereed was.

Tussendoor hebben we een stop gemaakt bij het prachtige aangekochte pand van Micky en Roger. Het wordt een winter klussen en dan volgend jaar (2023) verhuren ze het complete huis voor 15 personen. In een gezellig dorpje Bize Minervois, met de kaki bomen in de tuin en het kanaal in de achtertuin, gaan ze hier een prachtplek van maken! Tot slot hebben we geluncht in een restaurantje in Ventenac. Genoten van het lekkere eten én de kippen die gezellig rondpikten. ’s Middags hebben we even gerelaxt en ’s avonds wederom genoten van een heerlijk diner op het domaine.

Gasterie De Lieve Hemel

Gasterie De Lieve Hemel heeft een B&B of klein hotel in Sevenum. Waar Micky & Roger naar Frankrijk zijn vertrokken, hebben Heidy en Marcel Frankrijk naar Nederland gehaald! Een heel aantal mensen vanuit de groep hadden zich vanuit hun restaurant aangemeld voor de wijnreis. Allen laaiend enthousiast over hun B&B en restaurant. Benieuwd naar de wijntjes die we dronken? Bekijk dan de webshop van Gasterie De Lieve Hemel, daar zijn ze te zien en te verkrijgen!

Zelf aan de slag met druiven plukken!

Last but not least! Dat geldt zeker voor deze laatste dag! Op naar Chateau Grand Moulin in Lezignan-Corbieres. We werden direct aan het werk gezet, want we mochten druiven plukken! De oude stokken worden nog handmatig geplukt. Ze zijn kleiner en korter en je kunt ze herkennen omdat ze niet zijn geleid. Op chateau Grand Moulin hebben ze nog 100.000 ranken die met de hand worden geplukt. Dit is ongeveer 20% van het totaal.

De druiven die wij mochten plukken stonden op kleigrond en waren ongeveer 50 jaar oud. De wortels van de ranken kunnen wel tot 15 meter diep de grond in gaan. Dit om moeite doen om het water op te halen. Het plukken is een intensief en precies werkje, vooral als je dit uiteraard urenlang achter elkaar doet. Leuk weetje: vroeger was het zo dat als je druiven liet hangen, je gezicht als plukker werd ingesmeerd met de druiven. Opletten dus!

Bij terugkomst kregen we een rondleiding door de productie van chateau Grand Moulin. Ze vertelde verhalen bij de grote cuvées waar ze wijn in bereiden. Voor de opslag maken zij gebruik van houten wijnvaten die ze ieder jaar vernieuwen. En als kers op de taart gingen we lunchen tussen de cuvées! Geserveerd: een plukkers lunch.  Hoe tof is dat! En gezellig trouwens! De dag sloten we af met de blote voetjes op het strand van Gruissan! Fruit de mer, rose en witte wijn van chateau Grand Moulin…. Er zijn slechtere dagen mensen!


Eetbare druiven in de wijngaard?

Wist je dat er in de wijngaarden ook eetbare witte druiven staan? De plukkers maken lange dagen in de brandende zon. In de hutjes, ook wel cabottes genoemd, nemen ze de tijd om even op adem te komen en de schaduw op te zoeken. Ze genieten van hun stokbroodje, worst en wijn, maar ook van de eetbare druiven. De druiven waar wijn van wordt gemaakt kan namelijk diarree veroorzaken. Daarom worden er in de wijngaard een aantal druivenstokken met eetbare tafeldruiven aangeplant. Mooi toch!


Petanque, walking diner en een zwaar zwaar afscheid

’s Avonds zijn we in stijl begonnen aan de laatste avond met de groep: een toernooitje Petanque met een walking diner. Zelfs het oefenen van ons heeft niet mogen baten dus over het toernooitje hebben we het maar niet meer. Een aantal mensen vertrokken de dag erna op tijd, dus het afscheid naderde. Voor ons begon een dag later de terugreis. Wederom met de trein, en vooral weer op rantsoen. Niet standaard minimaal 0,5 promille alcohol in ons bloed, maar knagend aan een worteltje en wat stokbrood erbij. Tja, het echte leven begint weer, maar wel met een heel mooie herinnering erbij!


Brandend benieuwd naar meer?